دوده

هميشه زمان به دادمان مي رسد چون پرستاري كه رنج جنگ به جان خريده و مادرانه در ميدان نبرد زير باران گلوله از سربازها مراقبت مي كند. زمان نيز مرهم مي گذارد روي زخم ها، هر چقدر عميق، هر چقدر دردناك، دردشا دوده...

بهش مي گم امروز بوي خون مياد. با يه استيكر قهقهه برام نوشته خون نمك زندگيه! مي خندم و به جمله قبلي كه برام نوشته فك مي كنم. برام نوشته بود: "تو يك از قوي ترين آدم هايي هستي كه من مي شناسم و تا حالا ند دوده...